22 stycznia 1920 roku Antoni Petrykiewicz został odznaczony pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, zostając jego najmłodszym kawalerem w historii.
Antoni Petrykiewicz mając zaledwie 13 lat dzielnie walczył w obronie polskiego Lwowa przed ukraińskimi atakami. Tak, będąc jeszcze dzieckiem podjął walkę z Ukraińcami.
Cześć i chwała Bohaterowi! Cześć i chwała Bohaterom!
14 stycznia 1919 roku w wyniku odniesionych ran zmarł 13-letni Antoś Petrykiewicz, Orlątko Lwowskie, uczestnik walk w obronie polskiego Lwowa przed Ukraińcami, najmłodszy w historii kawaler Orderu Virtuti Militari.
Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim. Od cmentarnej bramy aż do miejsca pochówku trumnę z jego ciałem nieśli czterej jego starsi bracia, a za nimi postępowała matka z ojcem.
Za osobistą odwagę odznaczony został przez Marszałka Józefa Piłsudskiego, Krzyżem Virtuti Militari, który to uroczyście nadano poległemu Antosiowi 22 stycznia 1920 r. w rocznicę Powstania Styczniowego. Antoś do dzisiaj jest najmłodszym kawalerem tego najwyższego polskiego odznaczenia wojskowego. Oprócz Virtuti Militari uhonorowano go również pośmiertnie 3-krotnie Krzyżem Walecznych.
Antoś Petrykiewicz razem z grupą walczył w najbardziej zaciekłej bitwie z Ukraińcami na wzniesieniu „Góra Stracenia”, stąd oddział został nazwany oddziałem „Straceńców”. 23 grudnia 1918 Antoś Petrykiewicz odniósł bardzo ciężkie obrażenia, broniąc tzw. „Reduty Śmierci” pod Persenkówką znajdującą się na peryferiach Lwowa. Od tego czasu chłopiec w ciężkim stanie przebywał w szpitalu na Politechnice Lwowskiej. W wielu źródłach możemy też znaleźć informacje iż zmarł 16 stycznia 1919 roku, ale też że to data jego pogrzebu.
Zginął broniąc swojej Ojczyzny.
